Eddie, Kees, Paul, Rob, Terts en Toon hebben elkaar gevonden als ervaren hemelpoort bestormers. Want doodgaan kan iedereen, maar na je dood terugkeren op aarde en daarover een stampend leuk muziekprogramma maken – dan moet je een Naverteller zijn. Ze kennen stuk voor stuk Magere Hein, uit de eerste hand. Ze hebben hem overwonnen, ze zijn van hem gaan houden en ze hebben er een prettige omgang met de dood aan overgehouden.

Het muzikaal theatrale duo Esther Apituley en Hans Dagelet brengt een voorstelling vol prachtige klanken, humor, rake gedachten en venijnige dialogen. ‘De gastheer van de kerk, Oscar, kondigt de beroemde altvioliste Esther aan die een recital komt geven in de kerk. Als de violiste wil inzetten blijkt Oscar boordevol verhalen te zitten en kan het optreden nog niet beginnen. Er ontstaat verwarring. Blijft dit duo als twee stilhangende sterren in de nacht of komen ze nog samen?’

In De Schemering is een theatrale concertperformance op bijzondere locaties.
De uren zijn vergleden. Dat wat net nu was, is nu verleden tijd. Harold en Fanja, tijdreizigers, staan met de brokstukken in hun handen. Samen proberen ze het spoor terug te vinden naar het moment dat er nog wel coherentie was.

Theater en kunst komen samen in de zandtekening, op de achterwand geprojecteerd, met droogjes commentaar op de (bedenkelijke!) liedjes van Fay.
En die liedjes gaan dan bijvoorbeeld over security op vliegvelden, of hoe bouw ik een man, of waarom ben ik nou in de keuken. Maar mogen ze wel? Terwijl een liedje van Fay zich ontvouwt ontstaan Gerrie’s zandtekeningen gaandeweg en geven er een vrolijke, prachtig getekende draai aan.

Overal en door alles heen hoor je de schrille jammerklacht van de te bewust geworden ziel die geloof en liefde verloren heeft, die volstrekt alleen staat, ontredderd in de onvruchtbare asfaltwoestijn van de razende wereldstad. Als ware Geraushmachers brengen Dagelet en Van Eerd deze betoverende roman naar het nu, om het hedendaagse Europa een spiegel voor te houden.

Twee tegenpolen staan tegenover elkaar: de neonazi Christiaan en islamitische extremist Ali. De mannen blijken niet altijd zo radicaal te zijn geweest, maar de omstandigheden hebben hen doen veranderen. In de voorstelling nemen de theatermakers Mohammed Azaay en Karim El Guennouni op vermakelijke, uitgesproken wijze stelling tegen de verharding en de polarisatie in de samenleving. Vanuit een soort hiernamaals keren Christiaan en Ali terug naar de periode waarin ze ieder afzonderlijk van elkaar zijn ontspoord en geradicaliseerd. Ze ontdekken dat ze in essentie veel meer gemeen hebben dan ze dachten.