In Fluiten in het Donker (ook de titel van één van de vele bundels die Carmiggelt op zijn naam heeft staan) zijn een aantal van die verhalen verzameld. Verhalen over kwetsbare kinderen, verliefde stelletjes, peper-en-zout echtparen, publieke vrouwen, kroeglopers en andere buitengewone zonderlingen.

In deze nog steeds actuele solo buigt Helmert Woudenberg zich over het verhaal van Mozes en de uittocht uit Egypte. Het verhaal van een volk dat de onmogelijkheid ondervindt om, vanwege dood, verderf en onderdrukking, in het land van herkomst te blijven en wegtrekt om een land te vinden waar weer leven en een toekomst wacht.

Voorstelling over Louis Bouwmeester (1842 – 1925). In zijn zestiende solo wil Helmert Woudenberg een voor het toneel gouden tijd doen herleven en onderzoeken wat het talent van Louis Bouwmeester zo uitzonderlijk maakte. Het moet een ode worden aan een magistrale speler, maar ook aan de toneelspelkunst in het algemeen.

Waterman vertelt het aangrijpende onderduikverhaal van de joodse Hatty (Hartog) Waterman, die als enige van een gezin met veertien kinderen niet wordt gedeporteerd naar Auschwitz.  Hij blijft door toeval in zijn eentje achter en door voortdurend van adres te veranderen weet Hatty zijn noodlot te ontlopen. In Waterman zit Helmert Woudenberg tegenover het zevenjarige joodse jongetje en luistert ademloos naar zijn verhaal.

Familieziek – een theatermonoloog over een bewogen jaar in veranderende tijden waarin de familie nog centraal staat – speelt zich af in 1967, het jaar van de ‘summer of love’ waarin ‘Sergeant Pepper’ van The Beatles uitkomt. 1967 is tevens het jaar van de ‘generaalscoupe’ in Griekenland en van de ‘zesdaagse oorlog’ tussen Israël en de Arabische buurlanden. “1967 is het jaar waarin mijn moeder bijna dagelijks met haar zwangere zuster belt omdat mijn opa ‘K’ heeft, het jaar waarin mijn tante uiteindelijk bevalt van een tweeling en mijn opa na een lang ziekbed overlijdt.”