Het verschijnen van het album Donkerblauw Hotel is voor Rik Hoogendoorn een jongensdroom die uitkomt. Toen hij vijftig jaar geleden voor zijn vijftiende verjaardag een gitaar kreeg en zelf liedjes begon te schrijven droomde hij al van een eigen lp (en geen cd zoals lang de enige optie was). De Nederlandstalige nummers op Donkerblauw Hotel zijn allemaal van de hand van Hoogendoorn (op één tekst na) en vertellen ieder hun eigen verhaal.

Familieziek – een theatermonoloog over een bewogen jaar in veranderende tijden waarin de familie nog centraal staat – speelt zich af in 1967, het jaar van de ‘summer of love’ waarin ‘Sergeant Pepper’ van The Beatles uitkomt. 1967 is tevens het jaar van de ‘generaalscoupe’ in Griekenland en van de ‘zesdaagse oorlog’ tussen Israël en de Arabische buurlanden. “1967 is het jaar waarin mijn moeder bijna dagelijks met haar zwangere zuster belt omdat mijn opa ‘K’ heeft, het jaar waarin mijn tante uiteindelijk bevalt van een tweeling en mijn opa na een lang ziekbed overlijdt.” 

Zwarte Miep is een theatermonoloog en vertelt het opmerkelijke verhaal hoe het leven van een vrouw uit Vlaardingen – die vanwege haar donkere weelderige haardos altijd Zwarte Miep werd genoemd – raakt aan gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis, van de Beurskrach in 1929, via de Crisisjaren, de Tweede Wereldoorlog, de Politionele Acties en de Watersnoodramp tot en met die ene belangrijke gebeurtenis in 1958.

Rik Hoogendoorn is grootvader geworden van een kleinzoon waar hij één dag in de week op past en daarmee toegetreden tot het groeiende legioen van oppasopa’s. Die nieuwe verantwoordelijkheid brengt hem herinneringen aan zijn eigen jeugd en vaderschap. Hij ziet overeenkomsten maar vooral verschillen en verwondert zich over de millennials die zich steeds meer ontpoppen als de watjes generatie.